Skąd pomysł na spektakl? - zrodził się z życia i prawdziwych historii młodzieży lat 80-tych uczących się w jednej szkolnej klasie. Wychowaliśmy się w czasach PRL-u i stanu wojennego. W czasach trudnego patriotyzmu, fałszowanej historii, pustych półek, biedy, strajków, cenzury, rewizji, kartek na żywność, szaroburych podwórek z trzepakiem i … walki o wolność, w czasach gdzie rządził absurd, a symbol był ważną formą przekazu walki o swobodę; gdzie rodziła się Solidarność, a prawdziwych informacji dostarczała podziemna prasa czy Radio Wolna Europa i Radio Solidarność. Tak jak całe nasze społeczeństwo byliśmy podzieleni ze względu na przekonania polityczne naszych rodziców i ich przynależność. Ucieczką w świat prawdziwych przeżyć była muzyka rockowa i dzięki niej mogliśmy wykrzyczeć to, o czym nie wolno było mówić głośno. W tekstach piosenek polskich zespołów rockowych odnajdywaliśmy nasze zagubienie. Ten okres silnie wpłynął na to kim jesteśmy, ukształtował podejście do patriotyzmu, historii i sztuki.

- W spektaklu chciałam na przykładzie szkolnej klasy ukazać młodzież lat 80-tych, jej zachowanie, na które wpływał wrogi system polityczny. To przeplatające się, pełne humoru ale i powagi sceny osadzone w realiach PRL-u. Ówczesna sytuacja polityczna, uczestnictwo w ruchu oporu, rodząca nadzieję Solidarność wywierały wpływ na życiu młodzieży.

Obsadę musicalu stanowią utalentowani tancerze i wokaliści Alternatywnego Teatru Tańca LUZ oraz fantastyczne osoby, które dołączyły do zespołu dzięki castingowi. Wśród wykonawców zobaczymy m.in. Arkadiusza Zempurę, Kamila Januszewskiego (lidera zespołu Słodko-Kwaśni) Magdalenę Czmoch - tajemniczą babcię znaną z musicalu Dzieci Powstania ’44.

Pierwsza wersja spektaklu Nasza Klasa w PRL-u powstała w 2008 roku według scenariusza, reżyserii oraz choreografii Joanny Woszczyńskiej. W 2009 roku Nasza Klasa w PRL-u została wystawiona w Instytucie Polskim w Paryżu z okazji XXV-lecia ogłoszenia stanu wojennego w Polsce.

Scenariusz, reżyseria i choreografia – Joanna Woszczyńska
Przygotowanie wokalne – Ada Pogoda-Kołodziejak
Aranżacje muzyczne – Marek Matwiejczyk, Krzysztof Chromiński
Reżyseria światła – Artur Klepacki, Artur Wytrykus
Montaż filmowy – Andrzej Kułak, Sebastian Gumiński